Ադրբեջանական մամուլը չի դադարում հոդվածներ գրել Հայաստանի ներքաղաքական զարգացումների մասին՝ ստանձնելով Փաշինյանի հենարանի ու տեղեկատվական աջակցի ֆունկցիան։
Դե, բնականաբար, մեկ ժամը, հետո 20 րոպեն անցան, բաց Փաշինյանը հրաժարական չտվեց: Կարծում եմ՝ երկրում միամիտ մարդ չկար, որ հավատար Փաշինյանի բարոյականությանը:
Վերջին 6 տարում մեր ունեցած պարտությունների սկիզբը դրվեց 2018-ի մայիսի 9-ին, երբ Ստեփանակերտում պաշտոնապես հայտարարվեց Արցախի հարցով բանակցությունների տապալման մեկնարկի մասին: Հետո եղան պատերազմը, պարտությունը, զոհերը, կորուստները...
Ես 100 պատճառ գիտեմ, որ Նիկոլ Փաշինյանը պետք է իշխանությունից հեռանա, սակայն ոչ մի պատճառ չգիտեմ, թե ինչու նա պետք է մնա, շարունակի խաղաղության սին հույսով, սահմանազատման անվան տակ տարածքներ հանձնել Ադրբեջանին...
Իմացեք, միայն մայիսի 9-ով ամեն բան չի կարգավորվի, վաղվա օրը դեռ հաղթանակի օրը չի, Նիկոլն իր չարիքն ու մեթաստազներն էնքան խորն է տարածել մեր ժողովրդի մեջ, որ մի օրով հարցը չի լուծվի...
Նիկոլ Փաշինյանը գյումրիից սկսելով իր քայլը, 2018 թ. ապրիլի 13-ին հասավ Երևան, Ազատոթյան Հրապարակ: Հաջորդ օրը, ամսի 14-ին Ազատոթյան Հրապարակում ինձ մոտեցավ «Кавказский узел»-ի լրագրող Տիգրան Պետրոսյանը, միացրեց ձայնագրիչը և խնդրեց կարծիք հայտնեմ Փաշինյանի նախաձեռնության մասին: Ես խնդրեցի նրան անջատել ձայնագրիչը, որովհետև չէի ցանկանում իմ հրապարակային խոսքով որևէ կերպ խանգարել իրականացնելու ժողովրդի «Մերժիր Սերժին» երազանքը:
5-րդ դարում, հայկական տառերի գյուտից հետո, սկսեցին հունարենից թարգմանություններ կատարել և խնդրի առաջ հայտնվեցին, թե ինչպես արտահայտել վերացական հասկացությունները...
Առաջիկայում Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը դառնալու է միջուկային տերություն։ Այդ անխուսափելի զարգացումը շեշտակիորեն փոխելու է տարածաշրջանում տիրող աշխարհառազմավարական հաշվեկշիռը և ուժերի հարաբերակցությունը՝ հօգուտ Իրանի։ Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ստանալ կայուն և ապահով զարգացման առնվազն 10-20 տարի, քանի որ Իրանին պետք է լինելու ամրապնդել իր հյուսիսային սահմանների անվտանգությունն ու չեզոքացնել թուրանական սպառնալիքը։ Այս իրավիճակում Հայաստանն առանցքային դերակատարում և նշանակություն ունի։